Modrzew syberyjski (łac. Larix russica lub Larix archangelica)
Drzewo osiągające wysokość nawet 30-45 m, którego pierśnica dochodzi do 80-100 (180) cm. Zasadniczą cechą odróżniającą ten gatunek od modrzewia europejskiego jest wielkość i kształt szyszki. Szyszki modrzewia syberyjskiego zwykle mają długość 3 cm (+/- 0,5 cm), jednak zdarzają się nawet okazy długie na 5 cm. W porównaniu z szyszkami modrzewia europejskiego, szyszki modrzewia syberyjskiego mają mniej łusek nasiennych (22-38), są grubsze. Na grzbietach szyszek (szczególnie młodych) występuje filcowate, rude owłosienie. Brzegi samych łusek najczęściej są zaokrąglone, zagięte do wewnątrz i zgrubiałe. Łuski u nasady szyszki są największe. Szyszki mają nietypowe, cynamonowy zabarwienie. Ponieważ nasiona dość łatwo wypadają z szyszek, ich zbiór powinien się rozpoczynać już jesienią, a więc wcześniej niż w przypadku innych gatunków modrzewia.
Nasiona modrzewia syberyjskiego mają kształt jajowaty. Długość nasion mieści się w przedziale od 2 do 5 mm. Nasiona mają żółtawe skrzydełka (długie na 9-14 mm) z ciemnymi plamkami. Nasiona kiełkują w 60-80% (tyle wynosi tzw. zdolność kiełkowania). Pierwsze obradzanie drzewa następuje dopiero w wieku 15 lat (przynajmniej w drzewostanach istniejących od 30-50 lat). Obradzanie następuje co 2 lub 3 lata. Igły modrzewia są raczej długi (osiągają maksymalnie 4 cm długości), jasnozielone (na początku lata mają niebieskawy nalot). Pąki pędów skróconych występują w otoczeniu charakterystycznego wianka włosków. Długopędy są żółte i całkowicie nagie (bez włosków). Kwiaty modrzewia syberyjskiego nie różnią się od tych znanych z modrzewia europejskiego.
Drewno modrzewia syberyjskiego cechuje się zróżnicowanym bielem i twardzielą. Biel zwykle jest wąski, biały z brunatnawym odcieniem, natomiast twardziel jest brunatno-czerwonawa. Wczesne drewno jest jasnobrązowe i wyraźnie różni się od drewna późnego, które ma dużo ciemniejszą barwę. Promienie drzewne nie są widoczne gołym okiem. Ewentualne przewody zdarzają się dość rzadko. Słoje roczne modrzewia są doskonale widoczne niezależnie od przekroju. Drewno modrzewia syberyjskiego cechuje się dobrymi parametrami mechanicznymi – jest dość trwałe, ciężkie i stosunkowo trudne w obróbce mechanicznej.
Modrzew syberyjski – zdjęcie całego drzewa Modrzew syberyjski – zdjęcie szyszek Przykład gałęzi modrzewia syberyjskiego z widocznymi szyszkami
Modrzew syberyjski jest popularnym drzewem na terenie b. Związku Radzieckiego. Występuje na zachodzie począwszy od 58° długości wschodniej aż do jeziora Bajkał na wschodzie (119° dł. wsch.), od tundry na północy (70° szer. płn.) do Ałtaju i Gór Sajańskich w południowej części dawnego ZSRR (40° szer. płn.). Na terenach górskich modrzew sięga górnej granicy lasu (w górach Ałtaj jest to wysokość 2200-2400 m n.p.m.). Modrzew syberyjski dość dobrze znosi polski klimat. Wiosną zwykle rozwija się na dwa tygodnie przed pozostałymi gatunkami, zaś jesienią zrzuca igły jako pierwszy.